Centrum Usług Opiekuńczych Pomocna Dłoń w swojej ofercie ma pomoc w formie usług psychologicznych. Ta forma pomocy ma na celu zapoznanie się ze sposobami radzenia sobie ze stresem i zdobycie wiedzy dotyczącej opieki nad osobą chorą. Spotkania z osobami starszymi, chorymi mają na celu poprawę komfortu życia.
Dzięki spotkaniom z naszą psychoterapeutką, która jest także pedagogiem rodzinnym i trenerem ART opiekun nabiera dystansu, który jest niezbędny do normalnego funkcjonowania z podopiecznym i do utrzymania z nim zdrowej relacji. Podopieczny zaś może inaczej spojrzeć na swoją sytuację, łatwiej pogodzić się z upływającym czasem i utraconym zdrowiem. Zarówno osoby starsze, chore, niepełnosprawne jak i ich opiekunowie są w wyjątkowo trudnej sytuacji życiowej.
O ile chorego pytamy „jak się czujesz?” o tyle rzadko pada pytanie kierowane do opiekuna, którym najczęściej jest ktoś z rodziny „jak sobie radzisz z opieką, pracą, życiem osobistym i wszystkimi obowiązkami?”
I podopieczni i opiekunowie potrzebują wsparcia, pomocy, a czasem terapii. Nasi bliscy, którzy wymagają pomocy i opieki otrzymują ją w sposób oczywisty. Natomiast opiekunowie są często pozostawieni sami sobie. Niestety, ich dyspozycyjność i podjęcie się ciągłej opieki nad swoim bliskim bardzo często skutkuje zapadnięciem na zdrowiu. Zespół stresu opiekuna pojawia się u osób sprawujących długotrwałą opiekę nad osobą starszą lub przewlekle chorą.
Opiekunowie często rezygnują ze swojego życia, by móc zająć się podopiecznym, a takie bezgraniczne poświęcenie i przytłaczający ciężar obowiązków mogą z czasem doprowadzić do frustracji, a nawet do depresji. Zespół stresu opiekuna (CSS - Caregiver Stress Syndrome) to stan fizycznego, psychicznego i emocjonalnego wyczerpania, który pojawia się u części osób sprawujących długotrwałą opiekę nad kimś, kto nie może samodzielnie funkcjonować - zwykle nad osobą starszą lub przewlekle chorą. Przewlekły stres powoduje załamanie się mechanizmów obronnych organizmu i skrajnego osłabienia systemu odpornościowego, co skutkuje częstszymi niż zwykle zachorowaniami.
Ponadto może dojść do rozwoju poważnych chorób, takich jak do nadciśnienie, cukrzyca, choroby serca i wrzody żołądka.
1. Żałoba,
2. Poczucie osamotnienia,
3. Niepełnosprawność własna lub bliskich,
4. Osłabienie funkcjonowania poznawczego (pamięć, myślenie, uwaga),
5. Odrzucenie przez bliskich; wykluczenie społeczne,
6. Trudności z pogodzeniem się ze starością, niepełnosprawnością,
7. Lęk przed śmiercią,
8. Problem z zaakceptowaniem dorosłości swoich dzieci i wnuków,
9. Konflikty w rodzinie,
10. Poczucie braku zrozumienia przez najbliższych,
11. Pogorszone samopoczucie psychofizyczne (depresja, smutek, rozdrażnienie, łatwe wpadanie w złość, zniechęcenie, poczucie beznadziei, lęk i inne).
1. Odpoczywać,
2. Nie bać się poprosić członków rodziny o pomoc w opiece lub w sprawach finansowych. Opieka nad bliskimi to nie tylko odpowiedzialność spadająca na jedną osobę,
3. Nauczą się odmawiać wykonywania innych wyczerpujących i stresujących zadań, np. bycie gospodarzem w czasie świąt,
4. Wybaczać sobie niedoskonałości. Idealny opiekun nie istnieje,
5. Nauczą się rozpoznawać, co można zmienić, a czego nie. Przykładowo, może nie uda się zmienić zachowania innej osoby, ale ma się wpływ na to, jaka jest nasza reakcja,
6. Stawiania sobie realistycznych celów,
7. Skupiać się na priorytetach,
8. Utrzymywać zdrowy kontakty i relacje z rodziną i przyjaciółmi.
